تهران قدیم
-
ماجراهای خواندنی یک محله قدیمی/ کوچه خلبانپرور به روایت اهالی
در ابتدا، نام کوچه کنی نبود. این کوچه را با عنوان کوچه نزدیک به «باغ پوستی» میشناختند. باغ پوستی، باغی بود که در آن پوست دباغی شده گوسفندها را نگهداری میکردند، حتی پوست حیوانات شکاری را هم به این باغ منتقل میکردند. باغ پوستی محلی بود برای انبار پوستهای صادراتی به خارج از کشور.
-
دروازه شمیران، پاتوق زغالفروشان و چوبفروشان
تهرانیها از این دروازه برای ورود و خروج به شمیران، قصران و تهران استفاده میکردند. این محدوده با وجود باغهای پامنار یا عودلاجان، بسیار زیبا و سرسبز بود. به همین خاطر نجیبزاده ایتالیایی که در قرن ۱۶ میلادی از این دروازه وارد تهران میشود در سفرنامهاش تهران را به عنوان شهر چنارها نامیده است.
-
دروازه دولاب، به نام قدیمیترین روستای تهران
دروازه دولاب یکی از دروازههای حصار طهماسبی بود که در بخش شرقی تهران قرار داشت. مکان این دروازه در تقاطع بازارچه حاج نایبالسلطنه و خیابان ری و مدخل ورودی این بازارچه بود.
-
حکایت عجیب مجازات «ماست بند» در خیابان شاهپور
دستور میدهند ماستبند را جلو مغازهاش آویزان کنند و ماستها را داخل پاچه شلوارش بریزند تا آب آن گرفته شود و به قول معروف ماست کیسه شود. ماست بندهای تهران هم بلافاصله بعد از شنیدن این خبر و از روی ترس همه ماستهایشان را داخل کیسه میریزند تا سفت شود.
-
ماجراهای خواندنی محله ضرابخانه به روایت اهالی قدیمی
قوام السلطنه در چاله هرز گیر افتاده بود
«ضرابخانه» از آن محلههای خیلی قدیمی منطقه ماست که روزگاری با شمیرانات سرجمع «بخش ۱۱تهران» را تشکیل میدادند و مرکز این بخش تجریش و نزدیکترین روستا به آن لویزان و رستمآباد بود.
-
داستان روستایی که همسایه ده تهران بود
می گویند مهران و تهران از نخستین روستاهایی بودند که زمان خروج از دروازههای شمالی ری، برای رفتن به ییلاقهای کوهپایه از آنها عبور میکردند و ده تهران حدود کمتر از یک فرسنگ در جنوب مهران واقع شده بود.
-
این مدرسه دو قرن قدمت دارد!
اهالی سالخورده تهران قدیم که میخواستند رد و نشانی از مدرسه قدیمی شهر بدهند نام محله عودلاجان را به زبان میآوردند. اما حالا دیگر از سرحدات این محله و طول و عرض فراخش جز یک نام چیزی باقی نمانده. برای همین است که وقتی سراغ از مدرسه ۲۰۰ ساله پایتخت را که بگیری یکراست حوالهات میدهند به خیابان ناصرخسرو و بعدش کوچه معروف مروی. کوچهای که نامش وامدار همین مدرسه استخواندار و مشهور است. مدرسه علمیه خان مروی.